Διεθνές Ινστιτούτο για την ασφάλεια των δημοσιογράφων

6 Οκτωβρίου 2003

 

Η πρόσφατη ομιλία του διευθυντή του Διεθνούς Ινστιτούτου για την Ασφάλεια Δημοσιογράφων (INSI), αποτέλεσε μια επιπλέον ευκαιρία για περισυλλογή, καθώς τα στοιχεία που παρέθεσε για δολοφονίες δημοσιογράφων, φυλακίσεις, διώξεις, απόπειρες φίμωσης δεν είναι ενθαρρυντικά.

Όπως δήλωσε ο Rodney Pinder στη διάσκεψη του Διεθνούς Ινστιτούτου Τύπου στην Αυστρία, ο πόλεμος στο Ιράκ ήταν από τους πιο αιματηρούς στην ιστορία για τους δημοσιογράφους.

“Ένας κάμεραμαν στη κατεχόμενη Δυτική Όχθη εξασκεί ένα από τα πλέον επικίνδυνα επαγγέλματα στο κόσμο, ενώ δημοσιογράφοι στη Κολομβία σχεδόν θεωρούνται είδος προς εξαφάνιση”, είπε χαρακτηριστικά.

Εξάλλου, σύμφωνα με την Διεθνή Ομοσπονδία Δημοσιογράφων (ΔΟΔ), περισσότεροι από 1.200 δημοσιογράφοι και άλλοι εργαζόμενοι στο Τύπο σκοτώθηκαν επί του καθήκοντος τα προηγούμενα δέκα χρόνια. Ο αριθμός αυτός είναι τριπλάσιος από τον αριθμό των επιθέσεων σε εργαζόμενους σε διεθνείς ανθρωπιστικούς οργανισμούς, εναντίον των οποίων επιθέσεις έχουν χαρακτηριστεί ως “εγκλήματα πολέμου” από το Συμβούλιο Ασφαλείας.

Το INSI εξετάζει την ενίσχυση των συνθηκών της Γενεύης προκειμένου να παρέχεται ιδιαίτερη προστασία στους δημοσιογράφους από τα πυρά των εμπολέμων.

“Ελάχιστοι τιμωρούνται για τις επιθέσεις ενάντια του Τύπου, ενώ για πολλούς έχει πάψει να ισχύει η βασική αρχή ότι οι δημοσιογράφοι είναι αμερόληπτοι παρατηρητές,” πρόσθεσε ο Pinder.

O σκοπός του INSI, που δημιουργήθηκε μετά από κοινή πρωτοβουλία του Διεθνούς Ινστιτούτου Τύπου και της ΔΟΔ, είναι “η εδραίωση μιας νοοτροπία ασφάλειας στους δημοσιογράφους απανταχού τον κόσμο.” Πρόκειται για ένα δημοσιογραφικό συνασπισμό αποτελούμενο από δεκάδες ενώσεις και διεθνείς οργανισμούς με σκοπό την προαγωγή της ασφάλεια των δημοσιογράφων και των εργαζόμενων στα ΜΜΕ.

Σύμφωνα με την Επιτροπή για την Προστασία του Τύπου (ΕΠΤ), 76% των δημοσιογράφων που έχασαν τη ζωή τους κατά τη διάρκεια της προηγούμενης δεκαετίας δολοφονήθηκαν για αιτία που είχε άμεση σχέση με το έργο τους. Ενενήντα τοις εκατό των θυμάτων δεν ήταν διεθνείς ανταποκριτές που έπεσαν στον πόλεμο, αλλά απλοί δημοσιογράφοι που εργάζονταν στις χώρες τους, ενώ 94% όσων ευθύνονται για το θάνατο δημοσιογράφων συνεχίζουν να διαφεύγουν των εγκλημάτων τους.

Πολλοί θεωρούν ότι αυτή η ατιμωρησία έχει ενισχύσει την δίωξη δημοσιογράφων. Στις χώρες όπου η ελευθερία του Τύπου βρίσκεται υπό επίθεση, οι δημοσιογράφοι απειλούνται από αυταρχικά καθεστώτα, συμμορίες εγκληματιών και άλλα άναρχα στοιχεία που φοβούνται την δημοσιότητα.

Η ΕΠΤ απαρίθμησε τα δέκα χειρότερα σημεία στο κόσμο για να είναι κανείς δημοσιογράφος. Στην κορυφή ήταν η Δυτική Όχθη και ακολούθησαν η Κολομβία, το Αφγανιστάν, η Ερυθραία, η Λευκορωσία, η Βιρμανία, η Ζιμπάμπουε, το Ιράν, το Κιργιζιστάν και η Κούβα.

 

Facebook Twitter